Quels vastes prés, quelles montagnes,

Quelle odeur d’herbe !

Dans ce paradis, j’étais en quête d’un rêve,

D’un sourire, d’une lumière, d’un destin

Intacte, derrière les peupliers, une insouciance m’appelait

Je m’arrêtai à des roseaux

Le vent soufflait,

J’écoutai : Quelqu’un me parle ?

Un lézard fit un mouvement

Je repris la route, un champ

De luzerne tout au bout,

Puis un carré de concombres,

Des terres incultes aux tons fleuris

Puis la poussière et l’oubli

Près d’un point d’eau,

Je retirai mes sandales et m’assis

Les pieds dans l’eau

Comme je suis neuf aujourd’hui

Comme mon corps est à l’écoute

Si seulement aucun chagrin n’était caché

Par les montagnes.

Qui bouge là derrière les arbres ?

Rien, une vache

Et son manège sur les sillons

On est au plus haut de l’été

Et l’ombre, une ombre sans défaut,

Reconnaît bien ce genre d’été.

Une clairière dans la lumière,

Ô, innocents ! C’est bien l’endroit pour s’amuser !

La vie n’est pas un néant

Elle est pomme, bonté, confiance

Oui, nous nous devons de vivre

Tant que les coquelicots sont là

Quelque chose dans mon cœur fait comme un bosquet de lumière,

Comme un rêve avant l’aurore

Mon calme est tel que je voudrais courir jusqu’au bout des champs

Grimper au sommet des montagnes

Il y a dans le lointain un chahut qui m’interpelle

در گلستانه چه بوي علفي مي آمد
 :‌من در اين آبادي‌، پي چيزي مي گشتم
،پي خوابي شايد
پي نوري‌، .ريگي‌، لبخندي‌
پشت تبريزي ها
.غفلت پاكي بود، كه صدايم مي زد
 :پاي ني زاري ماندم‌، باد مي آمد، گوش دادم‌
چه كسي با من‌، حرف مي زند؟
.سوسماري لغزيد
.راه افتادم‌
.يونجه زاري سر راه‌
بعد جاليز خيار، بوته هاي گل رنگ
.و فراموشي خاك‌
لب آبي

گيوه ها را كندم‌، و نشستم‌، پاها در آب‌
من چه سبزم امروز
 !و چه اندازه تنم هوشيار است‌
.نكند اندوهي‌، سر رسد از پس كوه‌
چه كسي پشت درختان است؟
.هيچ‌، مي چرخد گاوي در كرد
.ظهر تابستان است‌
.سايه ها مي دانند، كه چه تابستاني است‌
،سايه هايي بي لك‌
،گوشه يي روشن و پاك‌
.كودكان احساس‌ !جاي بازي اين جاست‌
زندگي خالي نيست‌
.مهرباني هست‌، سيب هست‌، ايمان هست‌
آري
.تا شقايق هست‌، زندگي بايد كرد
،در دل من چيزي است‌، مثل يك بيشه نور

مثل خواب دم صبح
و چنان بي تابم‌، كه دلم مي خواهد
.بدوم تا ته دشت‌، بروم تا سر كوه‌
.دورها آوايي است‌، كه مرا مي خواند

سهراب سپهری