Nom perdu

Je feuillette mon cœur

A la recherche d’un nom qui se perdit

Parmi les feuilles jaunes et dispersées de ce livre ancien

A la recherche d’un nom que moi…

-Le moi de mes poèmes qui est moi et n’est pas moi -

A la recherche d’un nom que toi…

-Toi connu-inconnu de tous les lyrismes -

A la recherche d’un nom que lui…

A la recherche d’un lui qui est où ?

نام گمشده

دلم را ورق می زنم

به دنبال نامی که گم شد

در اوراق زرد و پراکنده ی این کتاب قدیمی

بدنبال نامی که من...

-منِ شعرهایم که من هست و من نیست-

به دنبال نامی که تو...

توی آشنا-ناشناس تمام غزلها-

به دنبال نامی که او...

به دنبال اویی که کو؟

Poème inachevé

Non !

Je n’ai rien à faire avec l’amour

En ce temps, je n’aime

Plus

Personne, ni rien

Il me semble que

Ce temps ne veut ni me voir, ni te voir

Un seul jour,

Heureux et insouciants,

Car

Ce que tu aimes le plus,

N’importe qui, n’importe quoi

Même une cigarette

Ou du venin de serpent,

Tu en es privé…

Alors,

Moi, de tout corps

J’ai fait semblant de mourir

Pour que le temps

Ne me remarque plus

Même ce nouveau poème reste inachevé…

Pour que le temps ne le voit pas…

Je l’ai déjà dit :

Je n’ai rien à faire avec l’amour

شعر ناگفته

نه !

کاری به کار عشق ندارم !

من هیچ چیز و هیچ کسی را

دیگر

در این زمانه دوست ندارم

انگار

این روزگار چشم ندارد من و تو را

یک روز

خوشحال و بی ملال ببیند

زیرا

هر چیز و هر کسی را

که دوستر بداری

حتی اگر که یک نخ سیگار

یا زهر مار باشد

از تو دریغ می کند...

پس

من با همه وجودم

خود را زدم به مردن

تا روزگار، دیگر

کاری به من نداشته باشد

این شعر تازه را هم

ناگفته می گذارم...

تا روزگار بو نبرد...

گفتم که

کاری به کار عشق ندارم !