Derrière

la terre aux cyprès

la neige

la neige

une virée de corbeaux

le sentier parle

d’errance,

de vent, de chant, de voyageur,

et d’une envie de sommeiller

les branches du lierre, l’arrivée,

la cour

moi

ma nostalgie

et ce carreau trempé de pluie

j’écris - ces deux murs

l’espace

ce moineau

un tel a du chagrin

l’autre tricote

un autre chante

un autre compte

la vie

c’est un étourneau

qui s’envole

qu’est-ce qui t’a fait de la peine ?

les bonheurs ne manquent pas

prends ce soleil

prends l’enfant d’après demain

le pigeon de l’autre semaine

quelqu’un est mort cette nuit

mais le pain de blé reste frais

et l’eau coule encore en bas

les chevaux boivent

les gouttes dans le flux de l’eau

le silence sur la neige

et

le temps sur le pilier

de l’inconstance des lilas

پشت کاجستان

پشت کاجستان، برف

برف، یک دسته کلاغ

جاده یعنی غربت

باد، آواز، مسافر، و کمی میل به خواب

شاخ پیچک، و رسیدن، و حیاط

من، و دلتنگ، و این شیشه‌ی خیس

می‌نویسم، و فضا

می‌نویسم، و دو دیوار، و چندین گنجشک

یک نفر دلتنگ است

یک نفر می‌بافد

یک نفر می‌شمرد

یک نفر می‌خواند

زندگی یعنی : یک سار پرید

از چه دلتنگ شدی؟

دلخوشی‌ها کم نیست : مثلا این خورشید،

کودک پس‌فردا،

کفتر آن هفته

یک نفر دیشب مرد

و هنوز، نان گندم خوب است

و هنوز، آب می‌ریزد پایین، اسب‌ها می‌نوشند

قطره‌ها در جریان،

برف بر دوش سکوت

و زمان روی ستون فقرات گل یاس